ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของฉัน

       พระพุทธเจ้าประกาศอิสรภาพ ตอนท่านเกิดว่า
*ตัวฉันเป็นเลิศในโลก ตัวฉันเป็นใหญ่ในโลก ชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายของฉัน*
ท่านประกาศอิสรภาพให้ตัวท่านเองทันที ที่ท่านเกิด

       เราก็ต้องประกาศอิสรภาพ ตามพระพุทธเจ้าว่า
*ชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของฉัน อยู่ตลอดเวลา*
ถ้าอย่างนั้นท่านจะไม่มีเป้าหมายที่จะพาตัวท่านเองไปถึงที่หมาย

       ท่านก็จะ อีเหละเขะขะ ไม่เป็น โล้เป็นพาย ในชีวิตที่เกิดมา
ท่านต้องเดินหน้าในการฝึก เดินหน้าอย่างไร?
คือ การท่องจำคำว่า *ไม่เที่ยงเกิดดับ* ให้มันฝังอยู่ในใจ
เหมือนสูตรคูณ  ถามเมื่อไหร่ ตอบได้เมื่อนั้น....

      ทำไมต้องท่อง?
เพราะต้องเข้าใจ และท่องให้ทะลุเข้าไปในใจ เรียกว่า *เข้าใจ*
ถ้าไม่เข้าใจก็จำไม่ได้ ท่องให้เข้าใจ เมื่อเข้าใจแล้ว
มันก็จะทะลุอยู่ในใจ  มันก็จำได้ไม่รู้ลืม ตลอดชีวิต
ชีวิตท่านก็จะจำสิ่งที่ถูกต้อง  มันก็จะลิขิตท่านไปในทางที่ถูกต้อง

       แต่ถ้าท่านมีความจำไม่ถูกต้อง บาปอกุศลทั้งหลาย คือ *ความพอใจ ไม่พอใจ*

ก็จะลิขิตท่านในทางที่ผิด เพิ่มบาปอกุศลอีก
เช่นทุกวันนี้  ท่านมีไม่เที่ยงเกิดดับอยู่ มันยังลิขิตเราหัวปัก หัวปำ
เมื่อคิดได้ก็ท่องไม่เที่ยงดับ มันก็หยุด....

       เราจึงต้องมี ไม่เที่ยงเกิดดับตลอดเวลาทุกลมหายใจ
เพราะคนเราจะเคลื่อนไหวไปไหน ๆ จะต้องคิดก่อน
เพราะความคิด เป็นตัวสั่งให้เรา เป็นอย่างนั้น เป็นอย่างนี้
สั่งให้เราพูดอย่างนั้น อย่างนี้ ถ้าไม่มีความคิด เราจะทำอะไรไม่ได้
มือไม้ ไม่สามารถยกได้ จะหยิบ จะจับอะไร ก็ไม่ได้ เดินก็ไม่ได้

       แต่ ความคิด ถ้าไม่มี *ข้อมูล* ก็คิดไม่ได้
แล้วข้อมูลที่เรามีอยู่ คือ ข้อมูลของ ความพอใจ ไม่พอใจ
ความคิดเราจึง ตั้งอยู่ที่ฐานความพอใจ ไม่พอใจ
การกระทำ ทั้งกาย วาจาก็ตั้งอยู่ที่ความพอใจ ไม่พอใจ
ไม่มีอะไร รอดจากความพอใจ ไม่พอใจไปได้เลยในทุกวันนี้

       ฉะนั้นเราจึงต้องกำจัดมัน  วิธีกำจัดมันได้คือ
การเติมความจริงไปไล่มัน เพราะเราสั่งตัวเราไม่ได้
       เราจึงต้องเติมความจริง เข้าไปไล่มัน

      มันมีวิธีเดียวคือ ท่องไม่เที่ยงเกิดดับ เข้าไปแทนที่... มันก็จะเรียบร้อย และหมดไป