เราทำบาปทุกลมหายใจ เป็นไปได้อย่างไร?
ฉันนั่งอยู่บ้านเฉย ๆ ฉันไม่เคยจะไปยุ่งเกี่ยวกับใคร
ไม่เคยด่าใคร ไม่ทำร้ายใคร ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ฉันเป็นคนดี ฉันเป็นคนซื่อสัตย์สุจริต ฯลฯ
ชีวิตคนเรา ถ้าไม่ได้ศึกษาเรียนรู้ มันน่ากลัวมาก
๗ พันล้านคน ไม่มีใครรู้ว่า ความพอใจ ไม่พอใจ คือ บาปอกุศล หรืออวิชชา
และก็ไม่รู้ว่า มีอุปกรณ์ แก้ไขชีวิตได้ ที่พระพุทธเจ้าได้มอบไว้ให้ในพระไตรปิฎก
*เมื่อไม่รู้ ไม่เข้าใจ ก็จะบำเพ็ญ ความพอใจ ไม่พอใจ ให้ตัวเองตลอดเวลา
จะกินข้าวก็กินตาม ความพอใจ ไม่พอใจ
*สิ่งที่ ตัวเองชอบก็จะตักก่อน
*สิ่งที่ไม่ชอบก็ไม่ตัก หรือ ไม่กินเลย
จะใส่เสื้อผ้า ก็เลือกตามความพอใจ ไม่พอใจ เอาไปตัดสินใจ
มันก็คือ โลภ โกรธ หลง ที่เก็บไว้ในใจ
เป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่า เราไม่รู้ถึงขนาดนี้หรือ
ทำไมไม่รู้ว่า *ความพอใจ ไม่พอใจ เป็นบาป
พระพุทธเจ้าจึงเป็นห่วงเป็นใย ให้เราหนีทุกข์ให้ได้
พอใจคือ โลภ, ไม่พอใจคือ โกรธ, ตามไม่ทันคือ หลง คือ สมุทัย
ทุกข์สมุทัยในอริยสัจ ๔ นั้นละ อันนี้น่ากลัวมาก
แต่ทุกวันนี้พากันกลัว *การตีหัวหมาปาหัวเจ๊ก เราไปกลัว อย่างนั้น
แต่ความพอใจ ไม่พอใจ ที่เกิดขึ้นทุกลมหายใจ เราไม่กลัว
อันนี้คือ *ความประมาทอย่างยิ่ง
ประมาทโดยไม่รู้ตัว *ทุกวันนี้เราจึงทำบาปด้วยความเต็มใจ
ไม่ได้ เต็มใจทำบุญ *แต่เต็มใจทำบาปตลอดชีวิต คือ
*พอใจ ไม่พอใจเป็นอยู่อย่างนี้
*พอใจที่จะทำอย่างนี้
*พอใจที่จะคิดอย่างนี้ คือ *การพอใจในการทำบาป
*จึงเป็นเหตุปัจจัยให้เรา ไปเกิดในนรกเดรัจฉาน*