พระพุทธเจ้า ไม่ให้คบคนพาล อเสวนา จ พาลานํ
ไม่คบคนพาล คนพาลคือ คนโง่เขลาในธรรม... อับจนปัญญา รู้เท่าไม่ถึงการณ์
คนพาล คือ คนมิจฉาทิฏฐิ
มิจฉาทิฏฐิคือ ผู้ที่มีความเห็นผิดไปจากกฎธรรมชาติ
คือ ผู้ที่ไม่เชื่อ เรื่องสวรรค์มีจริง นรกมีจริง ไม่ใช่คนเกเร ตีหัวหมา ปาหัวเจ๊ก
จะร่ำรวย มียศ มีศักดิ์ ปริญญาสูง ๆ ก็เป็นคนพาลได้
คนพาลที่พระพุทธเจ้าตรัส คือผู้
*ไม่รู้พระธรรมคำสอนพระพุทธเจ้า
*ไม่รู้กฎธรรมชาติ ๒ กฎ
*ไม่รู้ คำว่า “ไม่เที่ยงเกิดดับ”
ถ้าเราไปคบหาสมาคมด้วย ปล่อยไว้สักพัก เราก็จะเป็นคนพาลตามเขาไปด้วย
เพราะความพาลในตัวเราก็มีอยู่ มันจะดูดเราเข้าหาคนพาล
*ธาตุดีจะดูดธาตุดี
*ธาตุเลวจะดูดธาตุเลว ธรรมชาติเป็นอย่างนี้
เมื่อเราท่องไม่เที่ยงเกิดดับ จนได้อริยบุคคลแล้ว
เราไปหาเพื่อนที่ไม่ได้เป็นอริยบุคคล
เราก็จะไม่อยากไปกับเขา เพราะเราจะฟังเขาไม่ได้ เขาก็ฟังเราไม่ได้ มันจะแยกกันเด็ดขาด
เพราะฉะนั้นถ้าเรายังสุงสิงกับคนพาล เราก็จะเป็นคนพาล ตามเขาไป
เพราะความพอใจ ไม่พอใจ เป็นข้อมูลคนพาล ที่เกิดขึ้นได้ตลอดทุกลมหายใจ
มันยังมีอยู่ในใจเรา ยังไม่หมดจากเรา
เราไปหาเพื่อนที่เป็น มิจฉาทิฏฐิ มันก็จะเติมความเห็นผิด ใส่ตัวเราทุกวัน ๆ เราก็น้อมนำความเห็นผิด น้อมเข้ามาใส่ตัวเรา เหมือนเดิม
ผลที่สุดเราก็ติดคุกตัวเอง อย่างทุกวันนี้