ท่องไม่เที่ยงเกิดดับมากขึ้น ๆ เราก็จะแก้ไขปัญหาชีวิตได้ทุกชนิด
 
       หน้าที่ของเราคือ *‎ท่องไม่เที่ยงเกิดดับ*
       ถ้าท่องไม่เที่ยงเกิดดับ มันจะมีข้อมูลมากขึ้น ๆ มีความจริงมากขึ้น ๆ
       ความจริงทั้งหลาย ทั้งปวง ก็จะหลั่งไหลเข้ามาหาเรา ไม่ขาดสาย
       เมื่อไหลเข้ามาแล้ว เราก็จะแก้ไขปัญหาชีวิตได้ทุกชนิด
       เพราะคนที่มาหาเรานั้น คือ คนที่ไม่มีปัญหา 
       คนที่มีปัญหา จะไม่มาหาเรา มันสบายทั้งขึ้น ทั้งล่อง
       เพราะ *เหม็นดูดเหม็น  *หอมดูดหอม
       *แมลงวันอยู่กับแมลงวัน  *ผึ้งอยู่กับผึ้ง มันแยกกันเลย
       ถ้าท่องไม่เที่ยงเกิดดับมากเข้า ๆ
       คนที่มีปัญญา  ก็จะหลั่งไหลมาหาเรา
       คนที่ไม่มีปัญญา (ทางธรรม) จะหนีไป  มันจะขจัดกันโดยธรรมชาติ
       ข้อมูลหรือเหตุปัจจัยที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว มาสอนเรานี้ เป็นข้อมูลที่สร้างสุขดับทุกข์ มันจำเป็น สำหรับชีวิตเรามาก
       เพราะถ้าเราไม่ใส่ข้อมูลความจริงนี้ เราจะแก้ไขปัญหาชีวิตไม่ได้
       ทุกวันนี้เรา "หลง" ว่าเราแก้ปัญหาของตัวเองได้ ผิดเพราะ 
       *เราแก้จากความรู้สึก 
       *แก้ตามความคิดเห็น
       *แก้จากที่ผิดไปหาที่ผิด
       *ไม่ได้แก้ตามความจริงที่พระพุทธเจ้าบอกไว้
       เพราะการที่ไม่ศึกษาเรียนรู้คำสอนพระพุทธเจ้า หาว่าคร่ำครึ ล้าสมัย เป็นเรื่องของคนแก่  
       ท่านพลาด ‎อย่างมหันต์ (ผลเสียอย่างร้ายแรง)
       ชาวโลกถึงพลาดตั้งแต่เริ่มต้นว่า เห็นพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเป็นเรื่องของคนแก่
       ที่จริงแล้วคนแก่ไม่ต้องเรียนรู้ก็ได้  เพราะไม่นานก็ตายแล้ว
       คนหนุ่มคนสาว ที่ต้องมีอายุอีกนาน จะต้องศึกษาเรียนรู้
       สิ่งสำคัญของพระธรรมคำสอนนี้ ต้องเป็นคนหนุ่มคนสาว
       เพราะเขาต้องมีชีวิตอยู่สร้างสรรค์อีกนาน
       ถ้าเขาไม่มีข้อมูลพระธรรมคำสอนพระพุทธเจ้า เขาจะไม่สามารถ สร้างสุขดับทุกข์ได้ ปัญหาชีวิตก็แก้ไม่ได้
       ท่านจะเรียนมหาวิทยาลัยไหน ๆ ในโลก
       ท่านก็มีแต่ข้อมูลสร้างทุกข์อย่างเดียว  ‎จะไม่มีข้อมูลสร้างสุขเลย
       คนเรานั้น เกิดมาต้องการข้อมูลสร้างสุข แต่ทำไม เราจึงต้องตระเวนไปหาแต่ข้อมูลสร้างทุกข์ มาเป็นข้อมูล ในการแก้ไขปัญหาชีวิต
       ก็เพราะความไม่รู้ (อวิชชา)
       ทุกคนอยากหนีทุกข์ ไปหาสุข **แต่เราไม่เข้าใจพฤติกรรมของเรา**
       อยากไปท่องเที่ยว อยากไปดูนั่น ดูนี่  นั้นคือ การหนีทุกข์ ไปหาสุข
       เพราะอยู่กับที่มันทุกข์  ต้องไปหาสุขกับที่อื่น มันผิด!
       ที่ผิดคือ  เป็นการหนีทุกข์ไปหาทุกข์ (เพราะมันไม่มีสุขที่แท้จริง เป็นสุขชั่วคราว)
       หรือเรียกว่า หนีทุกข์มาก... ไปหาทุกข์น้อยเท่านั้น
       ไม่มีที่ไหน ๆ ในโลก  มีที่นี่ที่เดียว ที่หนีทุกข์ แล้วได้พบสุขถาวร
       คือ พระธรรมคำสอนที่ถูกต้อง ของพระพุทธเจ้าเท่านั้น
       ในโลกจักรวาลเป็นระบบ  หนีทุกข์ไปหาสุขทั้งหมด
       ทุกคนมีสัญญาความจำ มีนิสัยสันดานอยู่ในตัวเรียบร้อยแล้ว
       นิสัยสันดานพระพุทธเจ้าเรียกว่า คือ #วิบากกรรม 
       ภาษาปัจจุบันเรียกว่า  ‎*ข้อมูล* 
       เมื่อเราใส่ข้อมูลสร้างสุข (ท่องไม่เที่ยงเกิดดับ) ชีวิตเราก็สุข และแก้ไขปัญหาได้ทุกชนิด
       นี่คือ พระธรรมคำสอนที่ถูกต้องแท้จริง ที่พระพุทธเจ้าสอนไว้
Powered by MakeWebEasy.com
เว็บไซต์นี้มีการใช้งานคุกกี้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพและประสบการณ์ที่ดีในการใช้งานเว็บไซต์ของท่าน ท่านสามารถอ่านรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว  และ  นโยบายคุกกี้