พุทธแท้ไม่มีการอ้อนวอน

เราจะเห็นว่าชาวพุทธส่วนใหญ่  ปฏิบัติตัวเป็นพราหมณ์แทบจะทั้งหมด

พุทธพราหมณ์จะเป็นคนขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไร 

    ชอบการอ้อนวอนเร็วดี ....มันผิดธรรมะ ผิดธรรมชาติ

    ใครจะมาบันดาลให้ท่านได้ตามปรารถนานั้นไม่มี

เมื่อไม่รู้หลักธรรมคำสอนที่พระพุทธเจ้าวางไว้

    เราจึงเป็นคนขี้เกียจ.... ในการปฏิบัติธรรม

    ก็พากันอ้อนวอน บวงสรวง  รอคอยคนนั้นคนนี้

จะเอามาประเคนให้  จึงเป็นสังคมแบมือขอ รอคอยคนเอาสิ่งของมาให้

ซึ่งจริง ๆ  แล้วสังคมไทยเป็นสังคม‎อิสระ


....ตามพระธรรมคำสอนพระพุทธเจ้า

    พระองค์ให้ประกาศอิสรภาพให้กับตัวเอง

    เราต้องการอะไร?

    เราอยากได้อะไร?  ต้องทำเอาเอง ‎”ด้วยความเพียรพยายาม”

    ไม่ใช่ชีวิตที่รอคอยการบริจาค

....การอ้อนวอนไปทั่วทุกที่ ....มันผิดธรรม

    เมื่อเราทำอย่างนี้ ลูกหลานก็ทำตามอย่าง

    การเสี่ยงโชคจึงเจริญรุ่งเรือง ....เพราะการที่เราขี้เกียจ

....สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเกิดจาก เหตุปัจจัยมาประชุมกัน

    มันไม่ได้เกิดขึ้นมาลอย ๆ เราจึงต้องวางบรรทัดฐานให้ลูกหลาน

    ว่าชีวิตเราจะได้อะไร  เราต้องทำเองทำด้วยความเพียรพยายาม

    ไม่มีการรอคอยให้ใครมาประเคนให้ มอบให้เด็ดขาด.. 

    ชีวิตจึงจะไปรอด!

สังคมเราทุกวันนี้ คือ ....‎ในน้ำมีปลาในนามีข้าว

    #‎มีทุกอย่างสมบูรณ์ที่สุดในโลก

‎แต่ประเทศไทยก็ยังจนอยู่  เพราะเรามัวแต่ไปอ้อนวอน

    ขอนั้น ขอนี่ ขอจากเทวดา อินทร์พรหม ผีสางให้มาช่วยเหลือ

    ไม่มีการกระทำด้วยตัวเอง....

ศาสนาพุทธที่แท้จริงที่พระพุทธเจ้า สอนไว้อย่างถูกต้อง

    ตรงตามพระธรรม

    ต้องการอะไร?  เราต้องทำเองหาเหตุปัจจัยให้ครบ

    โดยไม่ต้องอ้อนวอน เทวดา อินทร์พรหม....

....‎เราอ้อนวอนตัวเองด้วยการกระทำ....

    อันนี้เรียกว่า....  ‎การปฏิบัติธรรมถูกธรรม 

    เพราะตัวเราก็เกิดจากเหตุปัจจัยมาประชุมกัน

....สิ่งที่เราอยากได้ก็เกิดแต่เหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว

    มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาลอย ๆ

    ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นกระบวนการของ เหตุปัจจัย

    ความต้องการของเราก็เกิดจากเหตุปัจจัย

ฉะนั้นกระบวนการของโลกและชีวิตเรานี้  ก็เกิดจากเหตุปัจจัยนี้

    คือพระพุทธเจ้า จงใจ  ตั้งใจสอนพวกเรา ให้เห็นความจริงอันนี้

....เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากเหตุปัจจัยทั้งหมด

    ความคิดที่จะอ้อนวอน ขอนั้นขอนี่ก็จบ

    เมื่อมันจบ เราก็เป็นอิสระ.... 

....‎นี้คือ... #‎พระพุทธเจ้าให้เราประกาศอิสรภาพอย่างนี้

    ไม่ให้บวงสรวงอ้อนวอน ใครทั้งสิ้น  อยากได้อะไรทำเอา

ศาสนาพุทธ มุ่งเน้นให้คนมีปัญญา

    ปัญญา คือความรู้ที่ดับทุกข์ได้... หรือแก้ปัญหาชีวิตได้

....เราจะเห็นเหตุปัจจัยของโลกและชีวิตชัดเจน ว่า 

    สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ตัวเรา....

    ความคิดของเรา.... ความต้องการของเรา

    อยากได้ อยากมี... อยากดี... อยากเด่น... ของเรา

    เกิดขึ้นจาก... เหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว

....มันจึงเป็นความหวังที่เลื่อนลอยมาตลอดชีวิต....

....‎เหตุปัจจัย จึงเป็นสิ่งสำคัญต่อชีวิตของมนุษย์

    ศาสนาพุทธจึงไม่มีการอ้อนวอน  อยากได้อะไร? ทำเอา

    ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ใช้ความเพียรพยายาม

    ฝึกปฏิบัติด้วยตัวเอง....